(Bu yazının orjinali 24 Ağustos 2007’de Sinir Stres’de yazılmıştır.)
hava sıcak. serinlemek için kendini dereye atıyor. ama insanlar onu görüyor. sopayla vurmaya başlıyorlar. kıyıya çıkabilse kendini koruyacak ama sopalı insanlar izin vermiyor. kurtulmak için derenin ortasına yüzüyor. bu sefer taş atıyorlar. kendini akıntıya bırakıp onlardan uzaklaşmaya çalışıyor. takip ediyorlar. yine taşlar, yine sopalar. üstelik yorgun artık. ve kaçınılmaz kaderine razı oluyor. taşlı sopalı insanlar tarafından dövülerek öldürülüyor. bilmiyor ama bu aynı zamanda videoya çekiliyor.
insan
starcraft oynayanlar bilir. oyunda zerg diye bir ırk vardır. ancak kendi öz maddelerinin bulunduğu yere kadar genişleyebilirler. ağaç, ot dinlemeden her yeri iğrenç bir madde ile istila ederler.
insan
yaratılışı tartışacak değilim. her nasıl yaratıldıysak, devam eden ve günümüze gelen süreçten bahsedeceğim. insan denilen dünya ırkı, diğer tüm ırklara göre doğa karşısında zayıftır. ne hızlı koşabilir, ne uçabilir, ne yüzebilir insan. ne pençesi var, ne keskin dişleri, ne zehri insanın. doğal seleksiyon sonucu dünyadan yok olmaya mahkumken insan, inanılmaz bir silah geliştiriyor. volkan patladığında yanan, aslan saldırdığında parçalanan insan kendini korumak için zekasını kullanmayı öğreniyor. paranoyayla gelişen zeka bir tuhaf oluyor. doğadan korkan insan, içten içe ondan nefret ediyor ondan. hem de ona ihtiyacı varken. ve starcrafttaki zerg gibi çoğalarak dünyayı istila ediyor. her şeyi yok edip kendini güvende hissettiği betonu dikiyor yerine.
hiç bir özelliği olmamasına rağmen besin zincirinin tepesinde duran bu ırkın bir kısmı, geçte olsa gelişiyor ve paranoyak zekadan sıyrılıp doğanın önemini anlıyor ama artık çok geç. çünkü zekası hastalıklı olan vurdum duymazlar topluluklar halindeler ve kalabalıklar. dünyayı felakete sürüklediler sürüklüyorlar. hiç canı acımıyor. insanın terbiyesizliği yüzünden ısınmış dünyada serinlemeye çalışan ayı kardeşi işkence ederek öldürüyor. bir de utanmadan bunu kameraya çekiyor. nasıl yendiğini kanıtlayacak ya AYI.
dert etmeyin ayı kardeşler, bu dünya yakında bu pisliği, insanı tükürür, atar. siz de güzel, yeşil dünyanızda rahat rahat yaşarsanız. (tabi kendisinin yok olacağını anlayan insan delirip, giderken her şeyi yok etmeye kalkmazsa.)
bu olanlar için çok üzgünüm, canım arkadaşım, ayı dostu Önder. çok üzülmüşsündür.
